Ramazanı  tefekkür  ederken

Ramazan, vahyin nazil olduğu kutlu bir zaman dilimi 

Bir yağmur gibi o, içimizin göklerinden inen yürek coğrafyamıza ve temizleyen kalplerimizi çirkeften ve münkerden  

Yağmur ile toprak arasındaki ilişki vahiy ile insan arasındaki ilişki gibi  

Yağmur toprağı besler, vahiy özü toprak olan insanı. Yağmursuz toprak kurur ve biter, özü toprak insan ise vahye bigane kalınca insanlığını kaybeder 

Şair ne güzel der: 

Yağmur, duysam içimin göklerinden sesini 

Yağarsın; taşlar bile yemyeşil filizlenir 

Yıldırımlar parçalar çirkefin gövdesini 

Sel gider ve zulmetin çöplüğü temizlenir 

Yürekler, yudumlar vahyi bu ayda ve gönül dudakları tefekkür eder bu eşsiz kelamı 

Vicdanın kollarındaki zincirler kırılır 

Merhamet ve aşk ,şartsız tahliye ile azad edilir benlik zindanından 

Yüzler önce göklere çevrilir hilali gözlemek üzere.

Bakarlar hilalin o günahsız pak nasiyeli gözlerine

Böylece farkederler kendi kusurlarını, ondaki o latif güzelliği görünce 

Sensin Sübhan olan Rabbim derler ve münezzehsin sen sadece her türlü kusurdan 

Sonra kendine çevirir yüzünü ve idrak eder aczini insan 

Acıkan ve susayan bir beşer olarak, Samed yani muhtaç olmaktan müberra olan Rabbine arzeder halini 

Sen en büyüksün Rabbim! der bir damla suyu yudumlarken kuruyan dudakları 

Sonra yaşamış olduğu cemiyete çevirir yüzünü ve empati yapmaya zorlar kendini, şahit oldukça içinde yaşamış olduğu cemiyetin gariplerine 

Açlarına, öksüzlerine, yetimlerine, düşkünlerine ve nicelerine 

Fıtrat zekatıyla uzanır onlara bir infak eli 

Allah tenezzül etmiştir ve muhatap almıştır insanı ki, iletişime geçmiştir insan ile bu kutlu ayda 

Yerlerin ve göklerin yaratıcısı, insan ile iletişime geçiyorsa, insan da Rabbiyle iletişime geçmelidir ki, küstahlık yapmış olmasın zira 

Kardeşliği ve vahdeti hatırlatarız bu ayda. Her mü’min, beraberce hareket etmeyi öğrenir bu kutlu zamanda. Milyarlar, aynı anda yemekten ve içmekten kesilir ve aynı anda iftar eder.  

Gönüllerdeki kin ve haset eriyerek tezkiye olur 

Satırlardaki tevhidi ve vahdeti şadırlara ve hayata taşımaktır aslında Ramazanın insan ruhuna kazandırmak istediği kutlu maksadı 

 “Mü’minler ancak ve ancak kardeştir” ayetinin mabetin soğuk duvarlarında yankılanan bir slogan değil Filistinde, Doğu Türkistanda ve tüm mazlum coğrafyalarda hatırlanması gereken bir gerçek olduğu hatırlanır 

 Vahiy, hayatın içinde bir mesajdır onu okuyana.

Mesela “Bu kızlar hangi suçundan dolayı öldürüldü?” mesajı sadece hafızların ezberinde ve soğuk duvarlarda yankılanan bir ezgi değil bilakis hayatın bizzat içinde, organ mafyalarında, fuhuş evlerinde, karanlık sokaklarda, puslu mekanlarda, hastane önlerinde, okul çıkışlarında hatırlanması gereken canlı bir ayettir. 

Ramazan, idraklerimizi sular ve vicdanımızı körükler. Hayatımıza ışık olur. 

Bizi, hayatın içine çeker ve denge dersi vererek, ruhun derece-i hayatında güzel anlar yaşatır  

Kafa ile bedeni, ideal olan ile reel olanı, ruh ile cesedi bütünleştirir 

Ramazan bize kalkandır. Bilinçle donanıp çıkacağız yola! 

Bakalım zalimlerin kılıçları kesecekmi bedenimizi? 

Züleyhalar yırtacak mı gömleğimizi? 

Delik alacak mı Kuran isimli sefine-i Nuh ? 

Bakalım iyi olacak mı Eyyüp misali yürek yaralarımız?

Sahil-i selamete  çıkacak mı Yunus misali vivdanlarımız?  

Ey Ramazan! Sana ne kadar da muhtacız!